Фикрәт Әлиәкбәр оғлу Казымов
(Фикрәт Казым)
15 октйабр 1960-ҹы илдә Бакы шәһәриндә анадан олуб. Әмәк фәалиййәтинә 1978-ҹи илдән, орта мәктәбин 10-ҹу синифини вә техники-пешә мәктәбини битирдикдән сонра “Азәрелектротерм” истеһсалат бирлийиндә фәһлә кими башлайыб. 1979-1981-ҹи илләрдә Совет ордусу сыраларында хидмәт етдикдән сонра һәмин заводда ишини давам етдириб. 1982-ҹи илин нойабрында Азәрбайҹан Дөвләт Университетинә һүгуг факүлтәсинин әйани тәдрис формалы һазырлыг шөбәсинә дахил олмушдур.
1988-ҹи илдә университети битирдикдән сонра 11 илдән артыг Азәрбайҹан Республикасынын дөвләт һакмиййәт вә иҹра органларында чалышмышдыр. 1993-ҹү илин ийунундан 2001-ҹи илин март айына гәдәр (азмүддәтли фасиләјлә) Азәрбайҹан Республикасынын Президентинин Иҹра Апаратынын Ганунвериҹилик вә һүгуг експертиза мәсәләләри шөбәсиндә мәсләһәтчи вәзифәсиндә ишләйиб. Иҹтимаи һәйатда фәал иштирак едиб: заводда, ордуда вә университетдә комсомол тәшкилатларында фәалиййәт ҝөстәрмишдир, Президент Апаратында һәмкарлар иттифагынын сәдр мүавини олмушдур. 2006-2007-ҹи илдә Пиршағы Бәләдиййәси вә “Ганун” журналында ишләмишдир. Журналда чалышаркән Азәрбайҹан Республикасынын Ҹинайәт вә Әмәк Мәҹәлләләрини рус дилинә тәрҹүмә етмишдир.
1970-ҹи илдән шеир йазыр, айры-айры илләрдә “Пионерскайа правда”, “Комсомолскайа правда”, “Азәрбайҹан ҝәнҹләри” гәзетләриндә, “Мәшәл” завод гәзетиндә, университетин гәзетиндә, “Азад Азәрбайҹан” вә “Јени Лидер” гәзетләриндә чап олунуб.
Тәрҹүмә фәалиййәти илә дә мәшғулдур. 2009-ҹу илдә өз вәсаити илә илк бөйүк әсәрини – “Төвбә” поемасыны нәшр едиб.
“Јени Азәрбайҹан” партийасынын үзвүдүр. Бир оғлу вар.
ГӘСИДӘ
Рәһимли Јарадан, Рәһман Аллаһым!
О бөйүк адынла болдур сабаһым!
Мән аҹиз, ҝүнаһкар Сәнин бәндәнәм,
Төвбәми гәбул ет, ей Гибләҝаһым!
Бу Мөвлуд ҝүнүндә Сән ешит бизи,
Ей Тәвваб, ей Рәззаг, ей ихтийарым!
Исламын әсасы-Тоуһид, иман,
Сәнә сарсылмаздыр әһди-пейманым.
Исламын әләми-гардашлыг рәмзи,
Ја мүслүм гардашым, бирдир иманым!
Бәшәр өвладына Рәсул – Әкрәмдән
Ән бөйүк әнамы – Шәриф Гураным!
Ја Һәзрәти Пейғәмбәр! Гуранын, Сүннән –
Һәм мәним гылынҹым, һәм дә галханым.
Ән бөйүк Ҹиһадым – нәфсимә гаршы,
Сон нәфәсимәдәк ҝедәр Ҹиһадым.
Исламын мәнасы – һәйат ешгидир,
Фикирсиз, зикирсиз пучдур һәйатым.
Ей Һәйат! – Аллаһын бөйүк немәти:
Мән онун меһманы, о – падышаһым.
Һәйатымын мәнасы – Мәһәббәт вә Ешгдир!-
О мәним ән уҹа адым вә таҹым.
Исламын бирлийи – ҝүҹлү елмдә,
Ја елмин гапысы, Әли Имамым!
“ЛА ИЛАҺӘ ИЛЛӘЛЛАҺ !” – ҹәннәт ачары
Дилимин уҹунда, Сүбһаналлаһым!
Намазым – гылынҹдыр, Оруҹ – галханым,
Дамарда боғулуб артыг шейтаным.
Охумаг, дәрк етмәк – Фикрәтин ҝүҹү,
Шүара һөрмәтини, йәгин, газандым.
05-06 май 2004-ҹү ил, 20-21 август 2009-ҹу ил, 18.09.2011, 18.09.2012
Азәрбайҹан Республикасынын
Мүстәгиллик Байрамына һәср олунур
20 ил
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Чох дәрд чәкиб йурдум – обам,
Әйилмәйиб атам-бабам,
Мүгәддәсдир Гуран, кәлам,
Сарсылмаздыр бизим бирлик,
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Мән дәрдлийәм: Гарабағым,
Мәним йарам, мәним дағым,
Ишғалдадыр; ҝәләр чағым:
Ханкәндини ҝөрдүк, ҝәздик,
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Ийирми илдир – башын үстә,
Азәрбайҹан, йашын үстә,
Азадылғын дашын үстә,
Нә шириндир ийирми иллик –
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Улу халгым! Мәрд оғуллар
Ахыраҹан һей вурушар.
Үрәйимдә бир арзум вар:
Биз Шушаны азад етдик!
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Сүлһ истәйир мәрд адамлар –
Һәсрәт чәкән бу гачгынлар.
Бир ҝүн сәбр бирдән партлар
Вә газиләр олар чевик.
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Гәрб “партлайыр”, Шәрг “ойнайыр”,
Шимал “ҝүлүр”, Ҹәнуб “йаныр”,
Теракт бизи горхузмайыр:
“Ләззәтини” чохдан билдик.
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Даһи рәһбәр, Улу Өндәр,
“Бакы – Ҹейһан” – айдын сәһәр,
Бөйүк стратег – өлмәз Һейдәр,
Илһамы да – дәрин билик.
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Ҝетмәлийик биз ирәли!
Авропада олдуг бәлли,
БМТ-нин сүлһ әзәли,
Сийасәти долғун, мүдрик,
Мәһз Илһамла биз севиндик!
Әбәдидир Мүстәгиллик!
Әбәдидир Мүстәгиллик!!!
Кечди әсрин дөрддә бири.
Кечди әсрин дөрддә бири.
Арамыздан ҝедәнләр вар…
Амансыз вахт! Аста йери –
Бу Һәйаты севәнләр вар.
Һәр ил базар ҝүнү майда
Биз ҝөрүшә йығышырыг,
Бу сәмими, ҝөзәл анда,
Јахынлыға чалышырыг.
Һәйатында биздән һәр кәс
Кешмәкешли бир йол кечиб.
Јашамадыг әксәр әбәс,
Һамы зәһәр вә бал ичиб.
Гәм етмә достум: сачында
Дән йағышы һәгигәтдир.
Достлуғумузун таҹында
Бу ишарә – сәдагәтдир!
Демирик ки, гоҹалмышыг:
Ҝөзләримиз зирәк бахыр.
Ахирәтлә анлашмышыг,
Һәр кәс өз ахырына ахыр.
Никбин олун! Фикрәт үчүн
Одур мәгсәд-амал-тәгва.
Һәләлик ки, йейиб-ичин,
Бир-биринә един дуа!
18.05.2013 Фикрәт Казым
Когда-то я…
Когда-то я в стихах сказал:
«Сумеюль я на склоне лет
Влюбиться или стать любимым?..»
Я беспощадно обличал
Эгоистический портрет
И говорил себе: «Фикрет!
Не будь совсем несокрушимым».
Ведь ты, прости тебя Сам Бог,
Видал и Рай, узрел и Ад.
Тебе вокруг все говорят:
Ты молод ведь, и снова б мог
Любовь великую познать!..
Но я смогу одно сказать:
Любить как Фариза Ильхама
Любила, сможет кто сейчас?
Любовь – и счастье, но… и драма,
Хлебнул я драмы той зараз.
Вера, Надежда и Любовь –
Вот мне награда от Аллаха!
Я метюсь року в глаз – не в бровь.
Иду к Любви моей без страха!
Терпение
Летели дни, крутясь
проклятым роем…
А. Блок
Время проходит: безвозвратно, беспощадно
Его движенье в бездну бед людских.
Порою в моей жизни и не складно,
Но для меня не существует никаких
Преград, – ведь я большой любовью движим
И знаю цену дружбе, людям, жизни.
Чувства к даме сердца – не любовь к Отчизне.
Я люблю, поэтому к истине я ближе.
Я терплю, и потому я праведность свою
Пуще глаза берегу, лелею – не холю.
Ангел мой! Любовь твою я не раздвою,
Потому что я воистину терплю,
И слёз не лью, читая свое прошлое,
А будущее завоюю боем!..
Дни не летят крутясь проклятым роем:
Свет излучая, поглощают пошлое.
27.11.94
16.02.99
Я – поэт весны!
Я осенью родился, но вновь весной ожил,
Когда впервые в жизни стихи я сочинил.
Вошел я в мир Поэзии весеннею порой!
Волшебный рай вкушаю, когда стихи пишу.
Я очень отличаюсь душевной добротой
И потому-то Верой особою дышу.
Да, Жизнь – это Весна! Весной всё оживает
Да, я поэт Весны, кто осенью страдает.
29.03.2009
Нет, я не Байрон; я другой,
Еще неведомый избранник….
М.Ю. ЛЕРМОНТОВ
Гордая вера
* * *
Нет, я не Лермонтов; другой,
Почти известный, не избранник,
И не гонимый миром странник,
С Азербайджанскою душой.
3
Начавши рано, кончу ль ране?
Мой ум не избалован, нет.
Душа готова уж заранее,
Сердце ж твердит: «Живи, поэт!»
Кто сможет тайны мирозданья
Хоть приоткрыть, скажите, кто?
Я-сын пристойного страданья,
Или Аллах, или никто!
____________________
Я верю, обещаю верить….
М.Ю. Лермонтов
* * *
Он верил, верить обещал
И клятву верности сдержал,
Спокойно смерть саму приняв,
Но пыл души так и не уняв.
По содержанью, мог бы он
И дальше Пушкина шагнуть.
Но был злодейски умерщвлен.
А вера-его жизни суть!
01-02 октября 2009 года
Фикрет Казым
Мне надо жить
Мне надо жить: бороться, сочинять,
И быть готовым ко всему (и к смерти).
Но жить еще так хочется, поверьте!
Ведь это грех: уйти и не отдать
Прекрасным людям жар души и сердца
И красоту «онегинской строфы».
Обязан жить я! Главные графы
Заполнить должен. Никуда не деться.
Моя любовь
Люблю! Любил Тебя одну,
Аллаха чудное творенье.
Хочу Тебя и тишину,
И сладострастные мгновенья.
Любил ли я когда-нибудь?
Да, я любил. А, может, нет?
Я жизнь люблю! И в этом суть,
И здесь я «любящий поэт».
Любить Аллаха и Пророка,
Родителей, друзей, врагов, –
Себя избавить от порока
И быть в борьбе, где меньше слов.
Борьбу против своих страстей
Веду тридцатый год почти.
И знаю: до последних дней
Мне предстоит ее вести.
Любить красавиц мне не в тягость –
Как ловелас могу любить,
Дарить чарующую радость
И даже очень нежным быть.
Теперь хочу я постоянства.
Не допущу слепого рабства,
Но и не дам я волю хамству,
А буду просто другом верным,
Любовником (и беспримерным).
Старых подруг не так уж много,
Поэтому, к любви дорога
Теперь открыта Самим Богом:
Я холост, но не молод, и
Хочу любить, хочу любви!
Я полон сил и полон страсти
И нахожусь в разумной власти
Здоровых чувств; меня напасти
Теперь обходят стороной.
К врагам жесток я всей душой.
Но не слепа жестокость эта:
Всем существом своим поэта
Могу простить я, но, при этом,
Держать в «ежовых руковицах»
Все свои чувства; не упиться
Пьянящим воздухом прощенья,
А вдохновиться вдохновеньем,
Идущим от Творца; сравненья
Любви к Аллаху нет, не будет!
Но я люблю вас, мои люди!
