GÖRDÜM
[Gördüklərim Böyük Yaradanın
Məkanıdır.
Pak Ağ, Müqəddəs İşıqladır,
Onun Məkanıdır].
Mən o Böyük Yaradanı gördüm
(Göstərdi, – gördüm).
Öz Məkanında gördüm,
Kürsüsündə,
Pak Ağ Nur, İşıqlı Geyimdə gördüm.
Gözlərində İşıq,
Varlığını Pak İşıqda gördüm.
Özünü Sevincdə, Rəhmdə, Səbrdə gördüm,
Cəm kainatları, Cəm Yaranışı
Ətrafında Hərəkətdə gördüm.
Ağ geyimli Müqəddəsləri
bir Düzümdə gördüm.
Özü Rahat İdi,
Sevincli İdi,
Rahat İdi;
Hər an Yaradıcılıqda,
Yaranışlarla bir Bağlılıqda gördüm.
Yaranışları Ətrafında,
Varlığında, Ətrafında
Görmədə gördüm.
Zəhimsiz gördüm,
Təlatümsüz gördüm,
Böyük Rəhmdə, Böyük Səbrdə gördüm,
Müqəddəsliyi,
Müqəddəs İşıqları
Ətrafında gördüm.
Mehribançılığı, Sevinci,
Təkrarsız Gözəlliyi
o Böyük Yaradanda gördüm.
Yer məkanına görə Şimali-Şərq
istiqamətdə o səmtə Qalxışda gördüm.
Cəm kainatları Ətrafında,
Özünü Zirvədə, Nurda gördüm,
Böyük, İlahi Mehribançılıqda gördüm.
Özünü Deyimləri ilə kainatları,
varlıqları, cisimləri
Onun Baxışında, Özü ilə gördüm.
Yaranışın İlkini,
Kainatların İlkini,
Müqəddəslərin İlkini,
Yaranışın İlkini
Yaranışların
Müqəddəs Əbədi İşıqlarında gördüm.
Böyük Yaradan Göstərdi, – gördüm.
Müqəddəsliyi, Əbədiyyəti,
Ölümsüzlüyü,
bəşərin özünə etdiyini,
əzabda özü ilə özünü gördüm.
Kamİlkən cahillikdə,
cahillik əzabında özünü gördüm.
O bəşəri, o varlıqları gördüm.
Keçmişi, bu günü, gələcəyi gördüm.
Məkri insanın özü ilə özündə gördüm.
Kainatların əbədiyyətini
Əbədiyyətdə gördüm.
Böyük Yaradanı Əbədiyə
Əbədi Yaradan gördüm.
İlkdən Olan o Yaradanı gördüm, Əbədiyyətini Əbədiyyətində gördüm.
Mehribanlığı yenə Özündə gördüm,
Rəhmini yenə Özündə gördüm,
Səbri yenə Özündə gördüm.
Yaranışları yaranışlara
Yaratdığını gördüm.
Özünü bir İşıqda,
Özünü, o Yaradanı Tək gördüm.
Yaranmış yaranışları
Özü ilə Ətrafında gördüm.
Vahid Rzayev “Ümidimiz Sənədir” kitabından, səhifə 7 – 10; Bakı, “Nərgiz” nəşriyyatı, 2000 – ci il.