Kainatın, Qalaktikaların, Sonu ola bilərsə əgər, onda, Nələr Olar?…
Son dövrlər, qəribə-qəribə fikirlər səslənir!
Günəşin, sönəcəyi, Günəşin İşıq Saçma Sonluğu olacağı haqda, əsassız mülahizələr, ehtimallar, eşidilməkdədir!
Heç bir Məntiqə, heç bir Mə’naya sığmayan bu mülahizələrin, bu halın, nəyinə “sevindikləri” də, namə’lum olaraq, qalmaqdadır!
Günəş İşığı, gözlə görünə biləcək, Yaradıcı İşıq, Təmsilçisidir!
İşıq – Əzəli, Əbədi, Daimi, Dəyişməz, Dönməz, Sönməz bir Yaradıcı, Nizamlayıcı, Varlıqdır!
Bütün Başlanğıcların, Əvvəli İşıqdan Başlar!
İşığın, Zərrə Toplum Halı, Yaradıcılığa, Törədiciliyə, Törətməyə, Törətmələrin başlanğıcı Olduğundan, O, Tükənməz, O, Sönməz!
Astronomların, Astrofiziklərin hesablamalarına görə, Kainat On beş, milyard ildir ki, Mövcuddur!
Bəlkə də, Ondan daha Qədim, daha Əzəldir, daha da, Ölçülərə sığmayan, Vaxtlara – Zamanlara, Tabe Olmayan, İşıq Əvvəlidir!
Kainatlar, Əbədi Cavan, Əbədi Yeni, Əbədi Təravətli, Əbədi Gözəl, Əbədi İşıq İçərisində, Əbədi İşıqla, bir Vəhdətdədir!
İşıq, Nədir, İşıq Necədir?
İşıq – Böyük Güc, Böyük Qüdrət, Böyük Qüvvə, Böyük Mütləqdir ki, O, İşıq Sahibi Mütləqin, Yaradıcı Varlığı, “Yaradandır”, “Yaratdırandır!”.
Bütün Kainatlar, Qalaktikalar, Zərrələr Qalaktikası, İşıq Qalaktikası, O, Sahibi Mütləqin, İşıq Güc, İşıq Tezliyinin, Dayanmayan, Yubanmayan, Tükənməyən, Vaxta – Zamana Sığmayan, bir İşıq Toplum, Halıdır!
Bütün Kainat Böyük Partlayışdan Yaranıb!
Böyük Partlayışa Səbəb, İşığın bir Mərkəzdən (Ekspansiya – bir Başlanğıcdan, bir Nöqtədən, bir İstinaddan), Gücdə, Təkanla, İşığın Yayılma Labüdlüyünün, Nəticəsidir!
Əgər ki, O, İlkin Partlayış Anında, Kainatlar, Var Olub, Var Olmaq üçün Yaradılmasaydı, O, İlkin İşığın Mahiyyətində, Əbədi Var Olma Olmasa idi, Bütün Yaranmış Küllü – Kütlələr, Cisimlər, Hissələr, Hissəciklər, bir Müddət üçün, Yaransa idi və sonu, Sonluğu, “Ölməli”, “Ölümlü”, Olmuş Olsa idi, Deməli, bu Partlayışın, Mahiyyətində, Bu İşığın Mahiyyətində, Əbədi Var Olmaq yox, Sonu Ölümlü Olmalı idi!
Onda, O, İşıq, Yaradıcı Varlığın Özünə də, “Ölüm Növbəsi”, (Sahibi Mütləq, O, İşıq Sahibi, məni Bağışlasın) Çatardı!
Çünki, Əgər O, İşığın Mahiyyətində, İlkin çağlardan, “Ölüm” Olsa idi, Yaradıcı Qüvvə, İlkin halda, “Özünə”, O, Öz, İşıq Sonluğuna, Ölüm Mahiyyət, Ölüm Hökmü Vermiş Olardı!
Yaradıcılığa, Yaradıcı İşıq, Yaradıcılığa, İşıq – Zərrə Var, Amma ki, Ölüm Yoxdur!
Bu, Çox Sadə Səbəblərdən, Yer Dəyişmələr var, “Ölüm” isə, Yoxdur!
Amma, İlk Yer İnsanı, İlk Yer İnsanından, Dünyanı tərk edən, İnsan varlığına deyilərdi ki, “Oldu, İşıqdan Gəlmişdi, O, İşığa Döndü, Oldu, O, Yenə də, İşıq Oldu”. “İşığına Qovuşsun, İşıq Olsun, O, İşığına, Qovuşdu, İşığına, Qovuşsun!”.
Çox-çox sonrakı Mərhələlərdə, “Oldu, İşığa Döndü, İşıq Olsun”, “O” – fonemi, “Ö”, fonemi ilə, Tələffüs edildiyindən, o, həmin, “Oldu”, Sözü, Kəlməsi, “Öldü, getdi, Ayrıldı, kimi, Öldü daha, Ölümə Qovuşdu daha”, ifadəsi ilə, “Oldu”-nu, “Öldü”, kimi, ifadə ediblər!
Dünyaya, İnsan gəlir, o, gələn insana, “Uşaq oldu, Uşağı oldu (Anaya aid), deyib, sevinirik!
Hər hansı bir hadisə olduqda, soruşulur, “necə oldu, hansı şəraitdə oldu?” amma, bitdi, qurtardı, son oldu daha, demirik!
Bir Anlığa, təsəvvür edək ki…!
Kainatda olan, Qalaktikalardan, bütün Küllü – kütlələrin, bütün Planetlərin, bütün Kütlə və Varlıqlarda, onlara İlkdən Ayrılmış, İşıq payı, bütün Planetlərin mərkəzində yerləşmiş Nüvələr, təbiətdə, bütün canlılara Ayrılmış İşıq Payı, İşıq – Zərrə Payı, vücudlardan, varlıqlardan, Ayrıldı!
Bir Anlığa, Qayıtdılar, Qovuşdular, Sahibi Mütləqin, O, İşıq Sahibinin, İşıq Payına!
Nə baş verər onda?
Planetlərdən Nüvələr, Canlardan İşıqlar, kütlələşib, Kütlə halında, Küll halında, Qayıtdılar, O, İşıq Qalaktikasına, Yaradana, Yaradan Məkanına, Yaradan Ətrafına!
Təsəvvür edək bir Anlıq!
Bütün Qalaktikalar, Bütün Planetlər, İşıqsız, Cansız bir Substansiya, Materia və Maddələr, Mə’na və Mahiyyətini itirmiş bir halda, Topalanacaqlar bir Yerə!
Daha, İşıq Yox, İşıqlı Yox, Can Yox, Canlı Yox, Həyat Yox!
Alınacaq İki Hal, İki Hissə!
Üz-üzə Dayanacaqlar, İşıqsız, Cansız bir Substansiya, Qaranlıqları ilə, Qaralmış, İşıqsız Kütlələri İlə!
Bir Tərəf isə, Çox Böyük, İşıq Topası ilə, Nüvələrin İşıq Toplumu ilə, İşıq- Zərrələr, Toplumu ilə, Bir də, Birlikdə!
İşığın, İlkin Mahiyyətində, Əzəlində, Əvvəlində, Əbədiyyət İşığı, Var Olan, Var Olacaq İşığı, Yenə də, Öz İşığı İlə, Öz İşığında!
Cansız Materiya, Qara Materiya, Cansız Substansiya, Cansızlar, saylar arasında, çox saylı Planetlərin, Qaralmış, İşıqsız Varlıqları ilə, O, İşıq Qarşısında, O, İşıqla üz-üzə!
Belə bir təsəvvür edək!
Nüvəsi tərk edilmiş Planetlər, Cansız Substansiyalar Yığışıblar, cəm Olublar bir Yerə!
Hərəkət edə Bilmirlər ona görə ki, daha İşıq, daha Hərəkət Verici, Onları Tərk Edib!
Yə’ni, çox saylı Kort topu, çox saylı, stol üstü, Tennis şarları, çox saylı Alma kütləsi, çox saylı, Portağal Dağını təsəvvür etsək əgər!
Belə bir görkəm alarlar Kütlələr, Kom-kom, topalanarlar, bir yerə!
Onda, Qaranlıqla İşıq, Onda Qara Varlıqla, İşıq, Dayanarlar Üz-Üzə!
İşıq Əbədi, İşıq Əzəlidir, İşıq Yaradıcı, İşıq- Zərrə, Törədicidir!
Əbədi İşıq Sahibi, Ölməz, Ölə Bilməz, Son Olmaz, Sonla Yekunlaşmaz!
Öz Ətrafında Olan, Əbədi İşıq Payları ilə Birlikdə, Yerini Dəyişər!
Yeni İşıq Gücü İlə, Yenə də, Böyük Partlayış Edər!
Daha Təkmil, Daha Mükəmməl,
Yaranışlar Yaradar!
Yeni Kainatlar, Yeni Qalaktikalar Yaradar!
O, İşıq Sönməz, O, İşıq Tükənməz, O, İşaq, Son Olub, “Ölümlə”, Bitməz!
Ölümsüzlük, Ölümə, Vaxta – Zamana, Sığmaz, Onlara, Tabe Olmaz!
Əvvəldən, Əzəldən Tək idi “O!”.
Əvvəli Kimi, Əzəli Kimi, Əbədi Kimi, Öz İşığı Kimi, Əbədi Olar, “O”.
“O” -nun, Əvəzləyicisi, Əvəz Edicisi Olmaz!
İşıq, Qaranlıqla, Dayanar Üz-Üzə!
Vahid Rzaev.
