YER KÜRƏMİZ QATARIMIZ-Uşaq şeirləri
GÜNƏŞ VƏ AY
Bapbalaca Çinarə
Al qırmızı Günəşi
Atasına göstərdi,
Ondan cavab istədi:
-“Ata, günəşdən danış,
Olum onunla tanış.”
Atası dedi: “-Qızım,
Mənim günüm, gündüzüm!
Gördüyün nazlı Günəş
Zəhmətsevər bir qızdır.
Adı Günəş olsa da,
Yepyekəcə ulduzdur.
Hər səhər tezdən durub
Dünyamızı dolanır.
Təbiət də onunla
Birgə qalxır, oyanır.
Ağaclara, otlara
Bolluca həyat verir,
Böcəklərə, quşlara
Qol verir, qanad verir.
Onun gəlişi ilə
Nur yayılır cahana,
Öz qızıl xonçasından
İsti təbəssüm ilə
Çiçək səpir hər yana.”
– “Bəs Ay necə, atacan?”
– “Ay igid sərkərdədir,
İşi – gücü gecədir.
Elə ki, Günəş yatır,
Bulud yapıncısını
Ay da çiyninə atır.
Ulduz qoşunu ilə
Keşik çəkir həmişə
Doğma Yer kürəmizə,
Bir də yatan Günəşə.”
2.I.1988
