Мәһәббәт йохса, мәрһәмәт
Ики садә сөз…
Садә олдуғу гәдәр дә мүрәккәб бир сөз.
Чохуна ади ҝөрүнән бу кәлмәләр аилә адлы мөһкәм зәнҹирин һалгаларыдыр. Бу һалгаларын арасында ҝүзәшт, мүлайимлик, гайғы, үлфәт, сәдагәт даһа нәләри, нәләри бирләшдирән гейри-ади ҹазибә гүввәси вар…
Мәһәббәт үзәриндә гурулан аиләнин тәмәлиндә мәрһәмәт, инам, етибар, сәмимиййәт олмазса, белә тәмәл үзәриндә уҹалан аилә сарайы узунөмүрлү олмаз. Чох тәәссүфләр олсун ки, мүасир дөврүмүздә аиләни горумаг үчүн ваҹиб сайылан бир чох амилләр икинҹи плана кечирилиб.
Бәзи инсанлар “мәрһәмәт”-дедикдә йалныз фәгир, кимсәсиз, йетим, евсиз-ешиксиз олан адамлар барәдә дүшүнүрләр. Амма мәрһәмәт елә бир мейардыр ки, ән имканлы инсанларын белә, она еһтийаҹы вар.
Бир аиләйә нәзәр салаг.
Тутаг ки, бөйүк, нүфузлу бир тәшкилата рәһбәрлик едән бир киши…
Илк бахышда о чох хошбәхт ҝөрүнүр. Һәддән артыг имканлы, сон дәрәҹә мүасир, һәр тәрәфли дүнйа ҝөрүшүнә малик олан бир инсан.
О, ахшам евә ҝәлир. Ишдән йорғун, бир аз да әсәби гайыдан кишини евин хидмәтчиси гаршылайыб, онун плашыны вә шлйапасыны алыр, сонра маса үзәринә ән ләзиз тәамлар дүзүр. Мәлум олур ки, евин ханымы һансыса бир салондадыр, орадан чыхыб рәфигәсинин ад ҝүнүнә ҝедәҹәк.
Ишдән ҝәлән киши хидмәтчидән оғлуну сорушур, хидмәтчи билдирир ки, оғлу достлары илә ҝәзмәйә ҝедиб, гызы да компйутерлә мәшғулдур.
Евин кишиси тәк-тәнһа маса үзәринә дүзүлән йемәкләрә бахыр. Бахыр вә хәйал ону чох узаглара апарыр. Бирдән о, өз ушаглыг илләрини хатырлайыр. Санки узаг кечмишдән анасынын сәсини дә ешидир:”Ай ушаглар ҝәлин евә, индиҹә атамыз ишдән гайыдаҹаг, биз ону севинҹлә гаршылайаг ки, йорғунлуғу чыхсын.”
Киши йалныз инди фәргинә варды ки, нийә анасы онлары сәсләйәндә “атаныз” йох, “атамыз” дейирди. Демәк ана да әрини евдә ата кими, бөйүк кими ҝөрүрдү. Евин кишиси анайа ушаг вахты итирдийи атасыны әвәз едирмиш. Она атасызлығыны унутдура билибмиш…
Ата әлләрини йуйандан сонра ичәри кечәрди. Ана вә беш ушаг онун гаршысына ҝедәрдиләр. Ата бир-бир балаларыны өпәрди. Белә вахтларда ушаглар дейәрди:
-Бәс, ананы нийә өпмүрсән?
Ата ҹаваб верәрди:
-Ону мәним әвәзимә сиз өпүн.
Ушаглар әл чәкмәздиләр, ата ананын әлләриндән өпәрди. Сонра да дейәрди:
-Бу әлләрлә ана бизим әзиййәтимизи чәкир. Ону гиймәтләндирмәк лазымдыр.
Һамы үрәкдән ҝүләрди. Сонра аилә үзвләри йерә салынан сүфрә әтрафына әйләшиб ананын биширдийи хөрәкдән йейәр вә анайа сағ ол
дейәрдиләр. Јемәкдән сонра ата өвладларыны башына йығыб онларла сөһбәт едәр, ана да онларын йанында әйләшиб нә исә тохуйарды.
Киши бунлары дүшүндүкҹә гәлбиндә бир бошлуг, бир учурум һисс етди. Узаг бир һәсрәт онун гәлбини дидиб-парчалады.
Нийә онун аиләсиндә белә дейил?
Нийә бу евдә һәрә өзү үчүн йашайыр?
Нийә бу аиләдә һеч ким һеч кәслә һесаблашмыр?
Нийә бу евдә һәр шей вар, амма ваҹиб олан нә исә йохдур? Ҝөрәсән нәдир о олмайан?
Маса үзәриндәки хөрәкләр сойуйур, киши исә ону әзән, үзән суаллара ҹаваб тапа билмирди.
Суаллар ичиндә боғулан кишинин үрәйи гысылды. О әввәл галсткуну ачды, сонра пәнҹәрәйә йахынлашды. Ҝөзләрини узаг бир нөгтәйә дикиб өз-өзүнә деди:- Әҝәр инди мән өлсәм, мәним йанымда ади ев хидмәтчисиндән башга һеч ким олмаз вә буну хидмәтчидән башга һеч ким билмәз…
Киши билмирди ки, онун аиләсиндә олмайан мәрһәмәтдир. Инсанлара тәкҹә мәһәббәт йох, һәм дә мәрһәмәт лазымдыр. Аиләдә бир-биринә гаршы мәрһәмәт йохдурса, биринин дырнағына батан тикан о бириләрин үрәйини нараһат етмирсә, демәк о аиләдә һәрә өзү үчүн йашайыр. Демәк о аиләни ҹәзб едән һалгалар гырылыб вә әтрафа сәпәләниб. Онлары йенидән бир йерә йығмаг, ардыҹыл олараг дүзмәк чох чәтин олаҹаг.
Чалышын аилә зәнҹиринин һалгалары һеч вахт гырылмасын. Ән үлви мәһәббәтин дә, мәрһәмәтә еһтийаҹы вар. Мәрһәмәт адлы бир сәрвәти һеч кимдән әсирҝәмәйин. Нә әтрафдакылардан, нә дә аилә үзвләриниздән. Мәрһәмәтли үрәкләрдә йаранан мәһәббәт даһа етибарлы олур.
Ҝүларә Мунис. Шаирә-публисист
